Miałem nie kupować tego magnetofonu z powodu jego nie najlepszych parametrów.W końcu to pierwszy europejski magnetofon o parametrach hi-fi i z tego powodu spełnia je z trudem.Jednak trafił mi się uszkodzony egzemplarz za grosze,a do tego w wspaniałym stanie obudowy.Po jej otworzeniu,szczęka mi opadła. Sporo rdzy i do tego sporo części mechanicznych leżało sobie luzem na spodzie obudowy.Reszta mechaniki stała na mur z powodu rdzy i brudu.Ogółem obraz nędzy i rozpaczy.Jednak spróbowałem go naprawić,ponieważ niczego nie brakowało.Koszt zakupu przepalonych żarówek przekroczył cenę zakupu magnetofonu,ale co tam.Metodycznie,krok po kroku uruchomiłem zastałe elementy i i złożyłem mechanikę w całość.Magnetofon dał głos,ale równomierność prędkości przesuwu była nie do zaakceptowania.Musiałem zdobyć nową oponkę do rolki przesuwu,która była nietypowych rozmiarów.Z pomocą przyjaciela,udało się.Znalazłem uszkodzoną ścieżkę,którą naprawiłem i zaczęła działać sygnalizacja typu kasety.Widocznie magnetofon został popsuty w początkowej fazie jego użytkowania i do naszych czasów leżał w jakiejś dziupli.Stąd rdza,ale za to głowice w idealnym stanie.Magnetofon ma prostą jednosilnikową mechanikę,ale jak to często u Philipsa bywa,ma ciekawe patenty.ZA autostop odpowiadanie ,jak u konkurencji mechaniczna dzwigienka,ale sterowany elektronicznie elekromagnes. Pozwoliło to dodać autostop sterowany licznikiem.Prawe sprzęgiełko, odpowiedzialne za zwijanie taśmy,ma napęd magnetyczny bezstykowy,a nie jak to jest ogólnie przyjęte cierny oparty o filcowe krążki.Do naprawy jest jeszcze prawy wskaznik wysterowania identyczny jak w równolegle produkowanym topowym szpulowym N-4450.